Ahmet Hasim
AHMET HAŞİM hayatı ve şiirleri 1884’te Bagdat’ta dogdu, 1933’te Istanbul’da yasamini yitirdi. Fizan Mutasarrifi Arif Hikmet Bey’in ogludur. Çocuklugu Bagdat’ta geçti. 12 yasinda annesinin ölümü üzerine babasiyla birlikte Istanbul’a geldi. Galatasaray Lisesini bitirdi. Ögretmenlik yapti. Çesitli devlet memurluklarinda bulundu. Fecr-i Âti topluluguna katildi. Siirleri, Servet-i Fünûn, Âsiyan, Muhit ve Dergâh gibi ünlü dergilerde yayinlandi. Sembolist ve empresyonist etki ve izler tasiyan siirler yazdi. "Aksam sairi" olarak tanindi. |
| BIR GÜNÜN SONUNDA ARZU Yorgun gözümün halkalarinda Güler gibi fecr oldu nümayan, Güller gibi.. sonsuz, iri güller Güller ki kamistan daha nalan, Gün dogdu yazik arkalarinda! Altin kulelerden yine kuslar, Tekrarini ömrün eder i`lan, Kuslar midir onlar ki her aksam, Alemlerimizden sefer eyler?... Aksam, yine aksam, yine aksam, Bir sirma kemerdir suya baksam; Aksam, yine aksam, yine aksam, Göllerde bu dem bir kamis olsam! AGAC Gün bitti. Agacta nes`e söndü. Yaprak ates oldu, kus da yakut; Yaprakla kusun pariltisindan Havzun suyu erguvana döndü. SÜVARI Su bakir zirvelerin ardindan Bir süvari geliyor kan rengi, Basliyor simdi melul aksamda Son isiklarla bulutlar cengi... BAHCE Bir Acem bahcesi, bir seccade; Dolduran havzi atesten bade... Ne kadar gamli bu aksam vakti.. Bakisin benzemiyor mu`tade. Gök yesil, yer sari, mercan dallar... Dalmis üstündeki kuslar yada; Bize bir zevk-i tahattür kaldi Bu sönen, gölgelenen dunyada! BIR YAZ GECESI HATIRASI Isveyle, fisiltiyla, gülüsle Olmus sebi sevda yine bihap Oklar gibi saplanmada kalbe Düstükce semadan yere mehtap... Buseyle kilitlenmis agizlar Gözler neler eyler neler israp!... Ucmakta bu atesli havada Vuslat demi bir kus gibi bitap... GECE Tireyen ellerimle penceremi Actim afaki leyle karsi... Yine Gecenin gölgeden manazirina Imtizac eylemis nücumü bahar... Sihri eb`at icinde simdi gümüs Bir sehap andiran miyah uyumus.. Kalbi seydayi leyl olan rüzar Esiyor gölgelerde velvelekar... Ah o bir aski bi-tenahi mi Geceden, tudei manazirdan Yükselen rasei humarü buhar? Sanki hulyayi vasla müstagrak Sebi bir itri hisle doldurarak Dolasan, titresen kadinlardi... Sanki bir savti gaibü mühtez Kalbe bir aski bi-vefa yetmez "Seviniz, muttasil sevin!" derdi SONBAHAR Bir taraf bahce, bir tarafta dere Gel uzan sevgilim benimle yere Suyu yakuta döndüren bu hazan Bizi gark eyliyor düsüncelere. |